Álex de la Iglesia certifica nos Goya a súa postura a favor da Internet
luns, 14 de febreiro do 2011
- Álex de la Iglesia durante o discurso na gala dos Premios Goya
A noite dos Goya, celebrada este domingo, foi
algo máis que unha noite de celebración do cinema estatal. Foi unha ocasión
para o debate
acerca dos límites das liberdades sobre o acceso ao coñecemento nas redes,
incluíndo neste paquete as longametraxes, as curtas, os documentais e calquera
outra achega de expresión audiovisual que estea suxeita a protección. Como era
de agardar, houbo división de opinións. Se temos en conta quen gañou e quen
non, quen foi castigado polo xurado e quen non, é probable que finalmente se
impuxeran os partidarios da blindaxe máis férrea do cinema. álex de la Iglesia,
representante máis ou menos informal da outra vía, a de buscar novos xeitos de
promoción e distribución nas redes que satisfagan a todo o mundo (industria,
actores, directores e seareiros), gañou só dous premios polo seu filme Balada triste de trompeta, por outra
banda favorita. Iso si, non desaproveitou a ocasión para romper unha lanza a
favor dos usuarios comúns da Rede. “Os
internautas son xente, son cidadáns, son o noso público; Internet é a salvación
do noso cinema”, dixo o director vasco, quen acudiu á gala como principal
representante da Academia do Cine.
No seu discurso houbo argumentos incompatibles
coa estratexia que promove o Goberno, a través da lei Sinde (que por certo
rexurde), e que apoia unha boa parte dos directores e produtores: “Din que abrín unha crise. Crise en grego
significa cambio. Precisamos unha crise, un cambio. Non hai marcha atrás. As
regras do xogo cambiaron; Internet non é o futuro, é o presente". Quen
si que saíu ben parada da noite dos Goya foi Pa Negre, de Agustí
Villaronga, que obtivo nove premios, entre os que se inclúe o de mellor película
e mellor director. Con todo, Alex de la Iglesia non estivo só. Fóra do Teatro
Real de Madrid, e nos intres previos ao comezo da gala, un grupo dunhas 200
persoas emitiron proclamas contra a lei Sinde, chamada así pola súa procedencia
(vén da man de Ángeles González-Sinde, ministra de Cultura), entre cousas
dirixida a rematar co libre fluxo de contidos audiovisuais na Rede e permitir o
peche de aquelas páxinas web que dean acubillo a portas de entrada aos servizos
de descarga.
Discurso de Álex de la Iglesia na gala dos Goya